Manu ondergaat momenteel een lange revalidatie na een ernstig ongeluk. Tijdens het skitoeren kwam hij in een lawine terecht en de sneeuwmassa’s veroorzaakten ernstige verwondingen aan zijn benen. Hij werkt nu aan zijn herstel in een kliniek in Enzensberg.

In dit interview deelt Manu zijn ervaring met de binnenrollator van Saljol.

Je bent nu aan het revalideren hier in de kliniek in Enzensberg. En je hebt de rollator voor binnen als ondersteuning. Hoe helpt het je in het dagelijks leven?

Het helpt me om op een coole manier korte stukjes te kunnen lopen, want met de krukken is dat altijd een beetje onhandig. Ik kan ook gewoon binnen op de rollator zitten wanneer dat nodig is. Het is gewoon relaxed en het design ziet er ook nog goed uit.

Gebruik je de rollator buitenshuis of voornamelijk binnenshuis?

Voornamelijk binnenshuis, er is gemakkelijk mee door de eetkamer of het hele huis te rijden.

Is het nu moeilijker voor je om door de kamer te lopen zonder de binnenrollator?

Meer tijdrovend in ieder geval. Met krukken heb je niet je handen vrij en heb je een stoel nodig om te gaan zitten, de binnenrollator ondersteunt je en biedt een zitplek, dat is waarom deze rollator echt cool is.

Welke andere aanbevelingen heb je voor andere mensen die misschien een ongeluk hebben gehad?

Geef gewoon nooit op. Hier in de kliniek ontmoet je mensen die zich bij de situatie hebben neergelegd, die de dingen gewoon op zich af laten komen. Mensen met diabetes bijvoorbeeld, die nog steeds elke ochtend suikerbrood eten en Fanta drinken en zeggen: ‘Ja, nou, ik heb medicijnen die het beter maken, of op zijn minst draaglijk’. Maar dat is niet mijn doel. Ik wil weer fit worden. Ik wil weer aan het dagelijks leven kunnen deelnemen, weer kunnen sporten en mijn werk kunnen doen zonder pijn of beperkingen. En dat is kwaliteit van leven voor mij. En daarvoor moet je iets doen. Ook al zijn er soms dagen dat het je echt raakt… Soms doe je de ene dag een stap terug en twee dagen later doe je weer twee stappen vooruit. Blijf gefocust, geef niet op, dat is belangrijk. Iedereen zegt dat je geduld en tijd nodig hebt, en ik heb geen van beide. Ik denk dat veel jonge mensen er zo over denken. Maar je moet dat accepteren en je aanpassen aan het tempo dat de blessure toelaat.